Uzasadnianie okrucieństwa jako efekt redukcji dysonansu poznawczego (ciekawe eksperymenty)
Jak może wyglądać uzasadnianie okrucieństwa jako efekt redukcji dysonansu poznawczego wyjaśnia w swojej książce Elliot Aronson
*
Jeśli chcemy mierzyć zmianę postaw pod wpływem dysonansu poznawczego, musimy wiedzieć, jakie były te postawy przed zdarzeniem wzbudzającym dysonans. Taką postawę wzbudzili w swym eksperymencie Keith Davis i Edward Jones.
Namawiali oni studentów, by zgłaszali się na ochotnika do pomocy w eksperymencie: udział każdego z badanych polegał na tym, że obserwował rozmowę przeprowadzaną z innym studentem, a następnie, na podstawie tej obserwacji, mówił temu studentowi, że uważa go za faceta płytkiego, nudnego i niezasługującego na zaufanie. Głównym rezultatem, jaki uzyskano w tym eksperymencie, było stwierdzenie, że badanym, którzy zgłosili się ochotniczo do tego zadania, udało się przekonać samych siebie, iż nie lubią ofiary swojego okrucieństwa.
Krótko mówiąc, po wypowiedzeniu słów, które z pewnością uraziły ich rozmówcę, badani przekonywali samych siebie, że zasługiwał on na to – tj. uznawali go za mniej atrakcyjnego niż przed obrażeniem go. Zmiana ta następowała mimo tego, że badani zdawali sobie sprawę, że ów student nie uczynił nic, co by zasługiwało na ich krytykę, i że obrażali go, wykonując jedynie instrukcje eksperymentatora.
Zobacz także:
Pojęcia:
→ Dysonans poznawczy
Ciekawe eksperymenty:
→ Jak polubić to, co przykre i nieuchronne
→ Redukcja dysonansu a zachowania racjonalne
→ Redukcja dysonansu podecyzyjnego
Inne:
→ O dysonansie poznawczym
→ Leon Festinger, Teoria dysonansu poznawczego (Podsumowanie)
→ Leon Festinger, Teoria dysonansu poznawczego (księgarnia)
Dodaj komentarz