O aktywności fizycznej, szczęściu i endorfinach
Aktywność fizyczna podnosi nastrój i szczęście dzięki endorfinom, a współpraca z innymi podczas ćwiczeń daje dodatkowy zastrzyk pozytywnych emocji!
10 błędnych przekonań na temat żałoby
Poznaj 10 popularnych mitów na temat żałoby, które mogą wpływać na Twoje procesy radzenia sobie z utratą. Odkryj prawdę i znajdź właściwą drogę do uzdrowienia.
Spis treści
5 etapów żałoby
Żałoba to stan wywołany bolesną stratą, najczęściej z powodu śmierci bliskiej osoby. Prędzej czy później musimy się z nią zmierzyć wszyscy. Czy żałoba jest niezmienna w czasie? Otóż nie. Psychologowie wyróżniają 5 etapów żałoby: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresję i akceptację. Ich znajomość może nam pomóc w trudnych chwilach.
Spis treści
Jakie są etapy żałoby?
Doktor Elisabeth Kubler-Ross wyróżniła słynnych już 5 etapów żałoby, a mianowicie: zaprzeczenie, gniew, targowanie się, depresję i akceptację. Choć opisywała je w kontekście śmierci i umierania, to jednak dotyczą one wszystkich rodzajów straty, kryzysu i traumy.
Keep Reading →Dacher Keltner, Keith Oatley, Jennifer M. Jenkins: Zrozumieć emocje
„Zrozumieć emocje” to najobszerniejszy, a jednocześnie najbardziej przyjazny czytelnikowi podręcznik psychologii emocji, jaki kiedykolwiek czytałem.
Zrozumieć emocje to najobszerniejszy, a jednocześnie najbardziej przyjazny czytelnikowi podręcznik psychologii emocji, jaki kiedykolwiek czytałem. Co najważniejsze jednak, spełnia on obietnicę zawartą w tytule, to znaczy naprawdę pozwala zrozumieć emocje. Nie dziwi mnie więc, że to już kolejne jego wydanie. Keep Reading →
Charles Duhigg: Siła komunikacji. Odkryj sekret rozmów, które łączą
Książka „Siła komunikacji” jest próbą wyjaśnienia, dlaczego komunikacja szwankuje i jak można ją poprawić.
Książka Siła komunikacji. Odkryj sekret rozmów, które łączą zrodziła się z nadziei, że pomoże ona ludziom lepiej się zrozumieć, jak wyznał jej autor Charles Duhigg. Idea przewodnia książki zawarta jest w podtytule: komunikacja tworzy więzi społeczne, więzi ułatwiają komunikację, a co za tym idzie wzajemne zrozumienie i porozumienie. To naczynia połączone – jeżeli w jednym czegoś brakuje, drugie także pozostanie niepełne.
Siła komunikacji to książka niezwykła. Stanowi bowiem wyjątkowo fortunne połączenie wiedzy psychologicznej i reporterskiej sztuki wciągającego opowiadania historii. Autor biegle posługuje się sprawdzonymi chwytami narracyjnymi, przykuwającymi uwagę czytelników i zwiększającymi przyjemność z lektury (stopniowanie napięcia, zarządzanie tajemnicą, suspens, przeplatanie się różnych wątków itp.). Nie są to umiejętności przypadkowe.
Charles Duhigg, Siła komunikacji. Odkryj sekret rozmów, które łączą
Barry M. Prizant, Tom Fields-Meyer: Niezwyczajni ludzie. Nowe spojrzenie na autyzm
Barry M. Prizant, Tom Fields-Meyer: Niezwyczajni ludzie. Nowe spojrzenie na autyzm
Książka Niezwyczajni ludzie. Nowe spojrzenie na autyzm Barry’ego M. Prizanta i Toma Fieldsa-Meyera dedykowana jest wszystkim osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, nieneurotypowym – zdiagnozowanym lub jeszcze nie – oraz ich rodzinom. Autorzy wyrażają nadzieję, że pomoże im ona osiągnąć tym osobom to, na co zasługują – zrozumienie, szacunek i możliwość stanowienia o sobie. Książka jest przeznaczona także dla wszystkich zawodowo dbających o poprawę jakości życia osób autystycznych i nieneurotypowych oraz tych, którzy chcieliby je zrozumieć i nauczyć się, jak efektywnie je wspierać.
Jak wyznają autorzy, wielu rodziców po przeczytaniu ich książki stwierdziło, że zmieniła ona ich życie, otworzyła im oczy, pozwoliła zrozumieć ich dzieci na nowo i dała nadzieję na przyszłość, zaś wiele osób autystycznych wyraziło swoją wdzięczność za to, jak trafnie i z szacunkiem odzwierciedla ona ich życiowe doświadczenia.
Barry M. Prizant, Tom Fields-Meyer: Niezwyczajni ludzie. Nowe spojrzenie na autyzm
Stephen W. Porges: Bezpieczeństwo poliwagalne. Przywiązanie, komunikacja, samoregulacja
W książce Bezpieczeństwo poliwagalne. Przywiązanie, komunikacja, samoregulacja Stephen Porges wykłada podstawy teorii poliwagalnej oraz – przede wszystkim – prezentuje jej konkretne terapeutyczne zastosowania. Dotyczą one takich obszarów jak neurokardiologia, socjalność, zabawa, współczucie, samoregulacja, rezyliencja, uważność, psychoterapia grupowa, interakcja ludzi ze zwierzętami (perspektywa ewolucyjna), połączenie mózg-ciało, autyzm, bezruch czy pandemia. Jak widać, teorię poliwagalną można użyć w wielu aspektach życia psychicznego i społecznego, co świadczy o jej niezwykłej wręcz funkcjonalności.
Porges wyraża przekonanie, że dzięki takim konstruktom jak hamulec wagalny, układ zaangażowania społecznego czy neurocepcja – wszystkie one zastały szczegółowo objaśnione w książce – teoria poliwagalna może dotrzeć do terapeutów, stwarzając im możliwość radykalnej zmiany sposobu leczenia. Dają im one także sposobność skuteczniejszego wykorzystywania układu nerwowego klienta, tak by układ ten współpracował z terapeutą i klientem w ich wspólnym dążeniu do dobrostanu. Terapeuci, przekazując klientom sygnały bezpieczeństwa za pomocą swoich własnych układów zaangażowania społecznego, mogą ich prowadzić przez kolejne stany koregulacji do samoregulacji i rezyliencji.
Stephen W. Porges: Bezpieczeństwo poliwagalne. Przywiązanie, komunikacja, samoregulacja
Robert L. Leahy: Gdybym tylko… Jak uwolnić się od żalu, rozpamiętywania i poczucia winy
Robert L. Leahy: Gdybym tylko… Jak uwolnić się od żalu, rozpamiętywania i poczucia winy
W książce Gdybym tylko… Jak uwolnić się od żalu, rozpamiętywania i poczucia winy Robert L. Leahy przedstawia różne aspekty żalu – jego przyczyny i konsekwencje – oraz przekonuje, że żal niekoniecznie musi nas pogrążać, ale może być też użyteczny, stanowiąc niezwykle przydatne narzędzie do nauki. I możemy z niego korzystać, by ulepszać swoje życie – podejmować decyzje, które posuwają nas naprzód i których nie będziemy żałować w przyszłości.
W życiu żałujemy wielu rzeczy: wyboru pracy, studiów, miejsca zamieszkania, partnera życiowego, niewykorzystanych okazji w sferze relacji romantycznych, życia rodzinnego, edukacji, kariery, finansów, rodzicielstwa, zdrowia, przyjaźni, duchowości, wspólnoty, odpoczynku etc. Żal jest zarówno zbiorem myśli, jak i szerokim zakresem głęboko odczuwanych emocji, takich jak smutek, bezradność, rozpacz, złość czy dezorientacja. Obwiniamy się o to, co zrobiliśmy, i czujemy się źle z tym, że nie zrobiliśmy czegoś innego. Należy jednak pamiętać, że żałujemy zawsze po fakcie, kiedy jesteśmy bogatsi o wiedzę, której nie posiadaliśmy w chwili podejmowania decyzji.
Robert L. Leahy: Gdybym tylko… Jak uwolnić się od żalu, rozpamiętywania i poczucia winy
Glen O. Gabbard: Długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna. Wprowadzenie
Długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna. Wprowadzenie Glena O. Gabbarda to książka dla początkujących profesjonalistów, a więc specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego, w tym psychologów, terapeutów, pracowników opieki społecznej, pielęgniarek, pielęgniarzy i innych. W zamierzeniu autora ma ona funkcjonować jako wprowadzenie do praktyki psychoterapii psychodynamicznej i po jej przeczytaniu jestem głęboko przekonany, że znakomicie sprawdzi się w tej roli.
Czym jest psychoterapia psychodynamiczna? Wywodzi się z psychoanalizy, a dziś można ją zdefiniować jako grupę terapii, które koncentrują się na ludzkiej podmiotowości i jej interakcjach ze środowiskiem zewnętrznym i wewnętrznym. Obejmuje ona perspektywę rozwojową, nieświadomy konflikt, wewnętrzne reprezentacje relacji, mechanizmy obronne, złożone znaczenia związane z doświadczeniem oraz poszukiwanie autentyczności i prawdy o sobie.
Glen O. Gabbard: Długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna. Wprowadzenie
Julia Bueno: Ucisz swojego wewnętrznego krytyka. Historie z gabinetu terapeutycznego
Julia Bueno: Ucisz swojego wewnętrznego krytyka. Historie z gabinetu terapeutycznego
W książce Ucisz swojego wewnętrznego krytyka. Historie z gabinetu terapeutycznego Julia Bueno podpowiada, jak okiełznać skłonność do nadmiernego samokrytycyzmu. Nadmiernego, ponieważ jak większość zjawisk psychicznych pewna doza krytycyzmu wobec samego siebie jest wręcz pożądana. To dzięki niemu bowiem możemy się rozwijać, efektywnie funkcjonować w społeczeństwie, korygować błędy i uczyć się unikania ich w przyszłości.
Zdrowa dawka samokrytycyzmu jest także podstawą wnikliwej autorefleksji i w ogóle krytycznego myślenia. Jednak ostra, bezwzględna i nieracjonalna samokrytyka dotycząca rzeczywistych czy choćby wyobrażonych błędów może zepsuć albo wręcz zrujnować nasze życie. To nawyk mentalny, którego często nie jesteśmy świadomi. „Wewnętrzny krytyk jest kreatywny, przekonujący i przebiegły”, jak podkreśla autorka.