Indukcja (induction)

Indukcja w psychologii – definicja

Indukcja (induction) – występuje wówczas, gdy warianty wyuczonego zachowania pojawiają się w obecności nowego bodźca lub zmiennej poprzedzającej bez wcześniejszych ćwiczeń. BWD 178.    

Wypisy z literatury psychologicznej

Indukcja występuje wówczas, gdy jedną wyuczoną reakcję stosujemy w wielu sytuacjach, nawet jeśli są to dla nas zupełnie nowe okoliczności. BWD 131.

Indukcja to zdolność jednostki do reagowania w różny – ale wciąż właściwy – sposób w podobnych sytuacjach. Generalizacja to zdolność jednostki do reagowania w ten sam sposób w różnych otoczeniach i wobec różnych osób. BWD 147.

Zachowanie (behavior) – wszystko, co jednostka mówi lub robi; także: reakcja. BWD 182.

Stosowana analiza zachowania (SAZ) to dyscyplina naukowa skoncentrowana na utrwalaniu pozytywnych, sprzyjających adaptacji społecznej zachowań poprzez wprowadzanie w bezpośrednim otoczeniu jednostki zmian, które zachęcają ją do podejmowania zdrowych zachowań i zniechęcają ją do angażowania się w zachowania trudne. Ogólnie rzecz biorąc, SAZ pomaga zrozumieć, dlaczego określone zachowania się pojawiają, i dostarcza nam narzędzi do systematycznego modyfikowania zachowań istniejących, redukowania zachowań dezadaptacyjnych oraz uczenia dzieci nowych umiejętności. BWD 16.

Strach przybiera w tłumie ogromne rozmiary wskutek indukcji (zaraźliwości). FPS 192.