Inteligencja emocjonalna (emotional intelligence, EI)

Inteligencja emocjonalna – klucz do lepszych relacji i osobistego rozwoju

Inteligencja emocjonalna (emotional intelligence, EI) to umiejętność rozumienia i kontrolowania własnych emocji oraz rozpoznawania i wpływania na emocje innych. Stanowi fundament efektywnych interakcji społecznych, podejmowania decyzji i ogólnego dobrostanu psychicznego.

Badania pokazują, że osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej lepiej radzą sobie w sytuacjach społecznych, budują głębsze relacje i skuteczniej zarządzają stresem. Poniżej przedstawiamy szczegółowe informacje o tym fascynującym aspekcie ludzkiej psychiki, jego wpływie na codzienne życie oraz sposobach jego rozwijania.

Czym jest inteligencja emocjonalna?

Inteligencja emocjonalna to umiejętność monitorowania emocji własnych i innych ludzi, rozróżniania i odpowiedniego nazywania emocji oraz używania informacji o emocjach w myśleniu i działaniu. Pojęcie to zostało po raz pierwszy formalnie zdefiniowane przez amerykańskich psychologów Petera Saloveya i Johna D. Mayera na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Choć koncepcje związane z rozumieniem i zarządzaniem emocjami pojawiały się już wcześniej, to właśnie ich praca nadała temu zjawisku naukową strukturę i zapoczątkowała intensywne badania w tej dziedzinie.

Warto zwrócić uwagę, że inteligencja emocjonalna różni się od zdolności mierzonych tradycyjnymi testami inteligencji. Podczas gdy klasyczny iloraz inteligencji (IQ) skupia się na zdolnościach analitycznych i logicznych, EI koncentruje się na kompetencjach związanych z emocjami i relacjami międzyludzkimi. Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej potrafią nie tylko rozpoznawać własne stany emocjonalne, ale także efektywnie je regulować i wykorzystywać do budowania pozytywnych relacji z innymi.

Jakie są główne składniki inteligencji emocjonalnej?

Według Saloveya i jego współpracowniczki Daisy Grewal, inteligencja emocjonalna składa się z czterech głównych komponentów, które wspólnie tworzą kompleksową zdolność do funkcjonowania w świecie emocji. Każdy z tych elementów reprezentuje inny aspekt pracy z emocjami, od ich podstawowego rozpoznawania po zaawansowane zarządzanie nimi w kontekście społecznym.

Cztery podstawowe składniki inteligencji emocjonalnej to:

1. Spostrzeganie emocji – umiejętność odkrywania i rozszyfrowywania emocji u siebie i innych osób, nawet gdy są one subtelnie wyrażane poprzez mimikę, ton głosu czy mowę ciała.
2. Posługiwanie się emocjami – zdolność do zaprzęgania własnych emocji w procesy myślowe i rozwiązywanie problemów, wykorzystywanie odpowiednich stanów emocjonalnych do zwiększenia kreatywności lub koncentracji.
3. Rozumienie emocji – umiejętność zrozumienia złożonych zależności między emocjami, na przykład związku między żałobą a gniewem, lub tego, że dwie osoby mogą zareagować odmiennymi emocjami na to samo wydarzenie.
4. Radzenie sobie z emocjami – zdolność regulowania własnych emocji i wpływania na emocje innych, co obejmuje umiejętność uspokajania się, motywowania lub podnoszenia na duchu zarówno siebie, jak i innych.

Te cztery komponenty działają razem, tworząc całościową umiejętność nawigowania w świecie emocji, która ma kluczowe znaczenie dla skutecznego funkcjonowania w społeczeństwie.

Dlaczego inteligencja emocjonalna jest ważna w codziennym życiu?

Inteligencja emocjonalna odgrywa kluczową rolę w niemal każdym aspekcie naszego codziennego funkcjonowania. Osoby z wysoką inteligencją emocjonalną nie tylko lepiej rozumieją siebie i innych, ale także potrafią wykorzystać tę wiedzę do poprawy jakości swojego życia w wielu wymiarach. W świecie, który często koncentruje się na rozwoju umiejętności technicznych i wiedzy specjalistycznej, kompetencje emocjonalne okazują się równie istotne dla osiągnięcia sukcesu i satysfakcji.

W kontekście relacji międzyludzkich inteligencja emocjonalna umożliwia budowanie głębszych i bardziej satysfakcjonujących więzi. Osoby, które potrafią rozpoznawać i odpowiednio reagować na emocje innych, łatwiej nawiązują i utrzymują znaczące relacje zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. W sytuacjach konfliktowych, umiejętność zarządzania własnymi emocjami oraz empatycznego zrozumienia perspektywy drugiej strony znacząco zwiększa szanse na konstruktywne rozwiązanie problemu.

W miejscu pracy wysoka inteligencja emocjonalna przekłada się na lepszą współpracę zespołową, efektywniejsze przywództwo i większą odporność na stres. Badania wykazały, że organizacje coraz częściej doceniają inteligencję emocjonalną jako kluczową cechę osób, które mają pracować w zespołach w wymagających warunkach. Zdolność do regulowania własnych emocji i empatycznego reagowania na potrzeby współpracowników okazuje się niezbędna w złożonych projektach wymagających ścisłej współpracy.

Jak rozpoznać osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej?

Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej wyróżniają się charakterystycznym sposobem funkcjonowania w relacjach i podejściem do własnych emocji. Można je rozpoznać po następujących cechach i zachowaniach:

1. Samoświadomość – posiadają głębokie zrozumienie własnych emocji, mocnych stron i ograniczeń; potrafią realistycznie oceniać siebie.
2. Kontrola emocjonalna – potrafią opanowywać negatywne uczucia i ograniczać niestosowną ekspresję pojawiających się impulsów; nie działają impulsywnie pod wpływem silnych emocji.
3. Empatia – są wyczuleni na emocje innych ludzi i potrafią spojrzeć na sytuację z ich perspektywy; aktywnie słuchają i reagują na potrzeby innych.
4. Zdolności społeczne – efektywnie nawiązują i utrzymują relacje; potrafią rozwiązywać konflikty i współpracować z innymi dla osiągnięcia wspólnych celów.

Osoby dojrzałe emocjonalnie czują się komfortowo z własnymi uczuciami i potrafią szczerze o nich mówić. Gdy pojawia się jakiś problem, omawiają go bezpośrednio z zainteresowanymi osobami, aby wyjaśnić dzielące ich różnice. Potrafią również kontrolować emocje, przewidywać przyszłość i przystosować się do rzeczywistości, wykorzystując empatię i poczucie humoru, aby łagodzić trudne sytuacje i wzmacniać więź z innymi.

W jaki sposób możemy rozwijać inteligencję emocjonalną?

Inteligencja emocjonalna, w przeciwieństwie do tradycyjnej inteligencji, jest umiejętnością, którą można skutecznie rozwijać przez całe życie. Wyniki badań pokazują, że zwiększona kontrola emocjonalna może zostać osiągnięta dzięki treningowi, co wykazano w programach kontrolowania złości. Rozwój inteligencji emocjonalnej wymaga jednak systematycznego wysiłku i praktyki w realnych sytuacjach społecznych.

Oto skuteczne sposoby rozwijania inteligencji emocjonalnej:

1. Praktykowanie uważności (mindfulness) – regularne ćwiczenia uważności pomagają lepiej rozpoznawać własne emocje w momencie ich pojawienia się.
2. Prowadzenie dziennika emocji – zapisywanie własnych reakcji emocjonalnych i refleksji nad nimi zwiększa samoświadomość.
3. Aktywne słuchanie – ćwiczenie pełnej obecności w rozmowie, bez przerywania i osądzania, rozwija empatię.
4. Proszenie o feedback – regularne zbieranie informacji zwrotnych na temat własnych zachowań pomaga dostrzec obszary wymagające rozwoju.

Warto pamiętać, że rozwój inteligencji emocjonalnej to proces długotrwały, wymagający cierpliwości i konsekwencji. Zaczyna się on już we wczesnym dzieciństwie, gdy uczymy się wnioskować o emocjach otaczających nas ludzi na podstawie ich zachowań: mowy ciała, modulacji głosu, spojrzeń i grymasów.

W miarę dorastania ta naturalna zdolność może zanikać, gdy zaczynamy zwracać większą uwagę na to, co ludzie mówią, a nie na to, co wyrażają niewerbalnie. Dlatego świadomy rozwój inteligencji emocjonalnej często wymaga powrotu do bardziej intuicyjnego odczytywania emocji.

Jakie korzyści przynosi wysoka inteligencja emocjonalna?

Wysoka inteligencja emocjonalna przekłada się na liczne korzyści w różnych sferach życia. Badania naukowe oraz obserwacje psychologów potwierdzają, że osoby o rozwiniętych kompetencjach emocjonalnych osiągają lepsze wyniki w wielu obszarach funkcjonowania społecznego i indywidualnego.

W tabeli poniżej przedstawiono porównanie korzyści wynikających z wysokiej inteligencji emocjonalnej w różnych sferach życia:

Sfera życia	Korzyści z wysokiej inteligencji emocjonalnej
Relacje osobiste	Głębsze i bardziej satysfakcjonujące związki, lepsza komunikacja, mniej destrukcyjnych konfliktów
Kariera zawodowa	Lepsze wyniki w pracy zespołowej, efektywniejsze przywództwo, większa odporność na stres zawodowy
Zdrowie psychiczne	Lepsza regulacja emocji, niższy poziom lęku i depresji, większa odporność psychiczna (rezyliencja)
Edukacja	Lepsze zarządzanie stresem związanym z nauką, skuteczniejsza współpraca w grupie, wyższa motywacja

Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej wykazują większą odporność na przeciwności losu. Jak wskazują badacze, porażka może zachwiać życiową równowagę, wzbudzając trudne emocje, ale osoby inteligentne emocjonalnie potrafią wykorzystać te doświadczenia do wzmocnienia sił psychicznych. Dzięki porażkom mają szansę doskonalić inteligencję emocjonalną i kreatywny sposób wyrażania uczuć, odkrywając pozytywne strony takich przykrych emocji, jak rozczarowanie, smutek czy gniew.

Jak zastosować inteligencję emocjonalną w praktyce?

Inteligencja emocjonalna to nie tylko teoretyczny koncept psychologiczny, ale przede wszystkim praktyczna umiejętność, którą można wykorzystywać w codziennych sytuacjach. Jej zastosowanie obejmuje zarówno wewnętrzną pracę z własnymi emocjami, jak i budowanie lepszych relacji z innymi ludźmi.

Praktyczne zastosowania inteligencji emocjonalnej:

1. Rozwiązywanie konfliktów – rozpoznawanie i nazywanie emocji wszystkich stron konfliktu pozwala na konstruktywne poszukiwanie rozwiązań zamiast eskalacji napięcia.
2. Zarządzanie stresem – świadomość własnych reakcji emocjonalnych na stres umożliwia szybsze i skuteczniejsze wdrożenie technik regulacji emocji.
3. Podejmowanie decyzji – uwzględnianie aspektu emocjonalnego w procesie decyzyjnym prowadzi do bardziej zrównoważonych i satysfakcjonujących wyborów.
4. Motywowanie siebie i innych – rozumienie emocjonalnych potrzeb i bodźców zwiększa skuteczność motywacji i zaangażowania.

Szczególnie istotne jest wykazywanie się inteligencją emocjonalną poprzez pokazywanie ludziom, że usłyszeliśmy ich emocje, a robimy to, zauważając, a potem dopasowując się do ich nastroju i energii. Nastrój i energia to pozajęzykowe narzędzia służące budowaniu więzi emocjonalnej. Kiedy dopasowujemy się do czyjegoś nastroju i energii, pokazujemy tej osobie, że chcemy się do niej dostosować. Ten proces dostrajania się emocjonalnego stanowi fundament skutecznej komunikacji międzyludzkiej.

Podsumowanie

Inteligencja emocjonalna to kluczowa umiejętność psychologiczna, obejmująca zdolność rozpoznawania, rozumienia i zarządzania własnymi emocjami oraz emocjami innych ludzi. Składa się z czterech głównych komponentów: spostrzegania emocji, posługiwania się nimi, rozumienia ich oraz umiejętności radzenia sobie z nimi.

Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej osiągają lepsze wyniki w relacjach osobistych i zawodowych, wykazują większą odporność psychiczną i potrafią konstruktywnie rozwiązywać konflikty. W przeciwieństwie do tradycyjnej inteligencji, EI można skutecznie rozwijać poprzez praktykę uważności, prowadzenie dziennika emocji, aktywne słuchanie i zbieranie informacji zwrotnych. Praktyczne zastosowanie inteligencji emocjonalnej w codziennym życiu przekłada się na lepszą jakość relacji, skuteczniejsze zarządzanie stresem i bardziej satysfakcjonujące decyzje życiowe.

FAQ: najczęstsze pytania o inteligencję emocjonalną

Często zadawane pytania dotyczące inteligencji emocjonalnej pomagają lepiej zrozumieć jej znaczenie i praktyczne zastosowanie w codziennym życiu. Poniżej znajdziesz odpowiedzi na najczęstsze pytania związane z tym tematem.

Czym jest inteligencja emocjonalna?

Inteligencja emocjonalna to umiejętność monitorowania i zarządzania własnymi emocjami oraz rozpoznawania i wpływania na emocje innych. Jest to kluczowa kompetencja w budowaniu relacji społecznych i podejmowaniu decyzji.

Czy inteligencja emocjonalna jest wrodzona czy można ją rozwijać?

Inteligencja emocjonalna nie jest wyłącznie wrodzona. Można ją skutecznie rozwijać poprzez praktykę, edukację i doświadczenia życiowe. Ćwiczenia uważności, prowadzenie dziennika emocji i aktywne słuchanie są skutecznymi sposobami na jej rozwój.

Jakie są korzyści z posiadania wysokiej inteligencji emocjonalnej?

Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej mają lepsze relacje osobiste i zawodowe, są bardziej odporne na stres i potrafią konstruktywnie rozwiązywać konflikty. Dodatkowo, wykazują lepsze wyniki w pracy zespołowej i efektywniejsze przywództwo.

Czy inteligencja emocjonalna jest ważniejsza niż tradycyjna inteligencja?

Inteligencja emocjonalna i tradycyjna inteligencja są ważne w różnych kontekstach. Podczas gdy tradycyjna inteligencja (IQ) jest istotna w rozwiązywaniu problemów analitycznych, inteligencja emocjonalna (EI) odgrywa kluczową rolę w relacjach społecznych i zarządzaniu emocjami.

Jak rozpoznać osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej?

Osoby o wysokiej inteligencji emocjonalnej charakteryzują się samoświadomością, empatią i umiejętnością radzenia sobie z emocjami. Są w stanie efektywnie nawiązywać i utrzymywać relacje oraz rozwiązywać konflikty w sposób konstruktywny.

Czy inteligencja emocjonalna jest ważna w miejscu pracy?

Tak, inteligencja emocjonalna jest kluczowa w miejscu pracy. Pomaga w efektywnej współpracy zespołowej, skutecznym przywództwie i zarządzaniu stresem. Osoby z wysoką inteligencją emocjonalną są bardziej skuteczne w budowaniu pozytywnych relacji z kolegami i klientami.

Jak inteligencja emocjonalna wpływa na zdrowie psychiczne?

Wysoka inteligencja emocjonalna przekłada się na lepszą regulację emocji, co prowadzi do niższego poziomu lęku i depresji. Osoby z rozwiniętą inteligencją emocjonalną są bardziej odporne na stres i lepiej radzą sobie z trudnymi sytuacjami życiowymi.

Czy inteligencja emocjonalna jest ważna w relacjach osobistych?

Tak, inteligencja emocjonalna jest niezwykle ważna w relacjach osobistych. Umożliwia budowanie głębszych i bardziej satysfakcjonujących związków poprzez empatię, skuteczną komunikację i umiejętne zarządzanie konfliktami.

Wypisy z literatury psychologicznej

Inteligencja emocjonalna – umiejętność rozumienia i kontrolowania reakcji emocjonalnych. PKK II 51.    

Inteligencja emocjonalna (emotional intelligence, EI) – umiejętność monitorowania emocji własnych i innych ludzi, rozróżniania i odpowiedniego nazywania emocji oraz używania informacji o emocjach w myśleniu i działaniu. Termin ten pojawiał się sporadycznie w literaturze psychologicznej  w latach 70. i 80. XX wieku, ale pojęcie to zostało po raz pierwszy formalnie zdefiniowane przez psychologów amerykańskich Petera Saloveya (ur. 1958) oraz Johna D. Mayera (ur. 1953), którzy wyszczególnili później zawarte w nim cztery grupy kompetencji: (a) umiejętność właściwego dostrzegania, oceniania oraz wyrażania emocji; (b) umiejętność przywoływania i wywoływania emocji, gdy ułatwiają one poznanie; (c) umiejętność rozumienia przekazów emocjonalnych i korzystania z informacji o emocjach; (d) umiejętność regulowania własnych emocji w sposób wspomagający rozwój i dobrostan. CS 278.

Poniższy fragment z Etyki Nikomachejskiej greckiego filozofa Arystotelesa (384-322 p.n.e.) jest często cytowany jako ilustracja inteligencji emocjonalnej: „Tych, którzy nie złoszczą się na to, na co powinni się złościć, uważa się za głupców, tak samo jak tych, którzy nie złoszczą się tak, jak trzeba, wtedy, kiedy trzeba, na tych, na których trzeba; wydaje się bowiem, że taki człowiek nic nie odczuwa ani nic mu nie zadaje bólu, a ponieważ się nie złości, jest mało prawdopodobne, by się bronił” (Księga 4, rozdział 5, na podstawie ang. wydania Bekkera, s. 1126a). CS 278-279.

W spopularyzowanych interpretacjach inteligencja emocjonalna dotyczy również innych czynników, takich jak umiejętności interpersonalne i zdolność do adaptacji. Inaczej inteligencja społeczna, szczególnie gdy nacisk pada na kompetencje wymienione w punktach (a) i (c). CS 279.

Peter Salovey i John Mayer zasugerowali, że zrozumienie i kontrolowanie własnych emocji wymaga określonych „sztuczek”. Nazwali to inteligencją emocjonalną. Ostatnio Salovey i jego współpracowniczka Daisy Grewal wymienili cztery składniki inteligencji emocjonalnej:
– Spostrzeganie emocji: umiejętność odkrywania i rozszyfrowywania emocji u siebie i innych.
– Posługiwanie się emocjami: zdolność do zaprzęgania własnych emocji w procesy myślowe i rozwiązywanie problemów.
– Rozumienie emocji: umiejętność zrozumienia złożonych zależności między emocjami, na przykład związku między żałobą a gniewem, lub tego, że dwie osoby mogą zareagować odmiennymi emocjami na to samo wydarzenie.
– Radzenie sobie z emocjami: zdolność regulowania własnych emocji i wpływania na emocje innych. PKK II 51.

Ludzie z wysoką inteligencją emocjonalną nie tylko są wyczuleni na emocje własne i innych ludzi, ale potrafią też opanowywać negatywne uczucia i ograniczać niestosowną ekspresję pojawiających się impulsów. PKK II 51-52.

Choć reakcje emocjonalne nie zawsze podlegają świadomej regulacji, możemy się nauczyć je kontrolować. Inteligencja emocjonalna, zdolność kontrolowania własnych emocji, ma ogromne znaczenie dla utrzymania dobrych relacji społecznych. Jest czymś odmiennym od zdolności mierzonych tradycyjnymi testami inteligencji. Zwiększona kontrola emocjonalna może zostać osiągnięta dzięki treningowi, co wykazano w programach kontrolowania złości. Testy badające inteligencję emocjonalną pokazują, że osoby z wysokim poziomem tej umiejętności odnoszą sukcesy w sytuacjach społecznych. PKK II 106.

Porażka może zachwiać życiową równowagę, wzbudzając trudne emocje, osłabiając przekonania na własny temat, prowadząc do samotności i blokując dalszą aktywność. Tego typu fala uderzeniowa domaga się podjęcia działań zaradczych. Proces odbudowy siły psychicznej i powrotu do pionu jest określany jako rezyliencja. Wraz z nią pojawia się szansa na wzmocnienie sił psychicznych i związanych z nimi cnót. Dzięki porażce możemy doskonalić inteligencję emocjonalną i kreatywny sposób wyrażania uczuć. Mamy szansę na odkrycie pozytywnych stron takich przykrych emocji, jak: rozczarowanie, smutek, strata, gniew, wstyd i poczucie winy. Odpowiednie odczytywanie i kanalizowanie tych stanów sprzyja obniżeniu stresu i regulacji aktywności celowej. FPO 203.

Za dojrzałego emocjonalnie uznajemy kogoś, kto jest zdolny do obiektywnego i abstrakcyjnego myślenia, a jednocześnie potrafi nawiązać głęboką bliskość emocjonalną z innymi ludźmi. Osoby dojrzałe emocjonalnie potrafią funkcjonować samodzielnie, równocześnie nawiązują jednak głębokie więzi emocjonalne z innymi i udaje im się harmonijnie łączyć oba te aspekty w codziennym życiu. Potrafią otwarcie dążyć do osiągnięcia tego, na czym im zależy, lecz nie wykorzystują przy tym innych ludzi. Odcięli się wystarczająco od swojej rodziny pochodzenia, aby móc budować własne, niezależne życie. Mają dobrze wykształcone poczucie własnego „ja: i własnej tożsamości, wysoko cenią sobie też swoje najbliższe związki z innymi ludźmi.

Dojrzałe emocjonalnie jednostki czują się komfortowo z własnymi uczuciami i potrafią szczerze o nich mówić. Mają dobre relacje z innymi ludźmi dzięki wysoko rozwiniętej empatii, zdolności kontrolowania impulsów i inteligencji emocjonalnej. Są zainteresowane wewnętrznym życiem innych ludzi, z przyjemnością otwierają się przed innymi i dzielą się swoimi uczuciami w atmosferze bliskości emocjonalnej. Gdy pojawia się jakiś problem, omawiają go bezpośrednio z zainteresowanymi osobami, aby wyjaśnić dzielące ich różnice. GDD 45.

Ludzie dojrzali emocjonalnie radzą sobie ze stresem w realistyczny, zorientowany na przyszłość sposób, świadomie przetwarzając przy tym własne myśli i uczucia. W razie potrzeby potrafią kontrolować emocje, przewidywać przyszłość i przystosować się do rzeczywistości, robią też pożytek z empatii i poczucia humoru, aby łagodzić trudne sytuacje i wzmacniać więź z innymi. Bycie obiektywnymi sprawia im przyjemność, znają siebie na tyle dobrze, by przyznawać się do własnych słabości. GDD 46.

Od najwcześniejszych chwil naszego życia, jeszcze zanim nauczymy się mówić, uczymy się wnioskować o emocjach otaczających nas ludzi na podstawie ich zachowań: mowy ciała, modulacji głosu, spojrzeń i grymasów, westchnień i śmiechu8. Jednak w miarę dorastania zdolność ta może zanikać. Zaczynamy zwracać coraz większą uwagę na to, co ludzie mówią, a nie na to, co robią, aż do stopnia, w którym nie zauważamy wskazówek pozajęzykowych. Język mówiony jest tak bogaty w informacje i tak łatwo na nim polegać, że dajemy się zwieść i ignorujemy wskazówki czyjegoś zdenerwowania – skrzyżowane ramiona, zmarszczone brwi, spuszczone oczy – i skupiamy się na jego słowach: „To nic. Czuję się dobrze”9. DSK 115.

Ale teraz McGuire był przekonany, że NASA musi rozpocząć badania przesiewowe pod kątem czegoś innego: inteligencji emocjonalnej. Pojęcie to było właśnie definiowane przez dwóch psychologów z Yale postulujących istnienie formy „inteligencji społecznej, która obejmuje zdolność monitorowania uczuć i emocji zarówno własnych, jak i cudzych”.

Osoby emocjonalnie inteligentne wiedziały, jak budować relacje i empatyzować ze współpracownikami, a także regulować emocjonalność własną i emocje otaczających je ludzi. Jak ujęli to w 1990 roku w czasopiśmie Imagination, Cognition and Personality badacze z Yale, „Te osoby są świadome uczuć swoich i innych ludzi. Są otwarte na pozytywne i negatywne aspekty wewnętrznego doświadczenia, potrafią je nazwać i, jeśli to konieczne, zakomunikować (…) Przebywanie w towarzystwie osoby inteligentnej emocjonalnie często jest przyjemne i sprawia, że inni czują się lepiej. Jednakże osoba inteligentna emocjonalnie nie szuka bezmyślnie przyjemności, ale na swojej drodze rozwoju kieruje się emocjami”. DSK 117.

Wykazujemy się inteligencją emocjonalną, pokazując ludziom, że usłyszeliśmy ich emocje, a robimy to, zauważając, a potem dopasowując się do ich nastroju i energii. Nastrój i energia to pozajęzykowe narzędzia służące budowaniu więzi emocjonalnej. Kiedy dopasowujemy się do czyjegoś nastroju i energii, pokazujemy tej osobie, że chcemy się do niej dostosować24. Czasami pragniemy dostosować się do kogoś bardzo dokładnie: jeśli śmiejesz się radośnie, ja też będę się śmiać radośnie. W innych momentach możemy chcieć pokazać, że dostrzegamy czyjeś emocje („Wyglądasz, jakby było ci smutno”) i zamiast się dopasowywać, oferujemy pomoc („Jak mogę cię pocieszyć?”). Ale w każdym przypadku wysyłamy sygnał: słyszę twoje uczucia. To wyraźne pragnienie budowania więzi jest niezbędnym krokiem pomagającym ją stworzyć. DSK 125.