Imperatyw biologiczny

Czym jest imperatyw biologiczny?

Imperatyw biologiczny – warunek, którego spełnienie jest niezbędna dla zachowania życia.

Konteksty

Przychodzimy na świat zaprogramowani do łączności z innymi. Wraz z pierwszym oddechem budzi się w nas trwające całe życie dążenie do tego, by czuć się bezpiecznie w swoim ciele, w naszym otoczeniu i w relacjach z innymi. Jak często mówił mi o tym mój kolega Stephen Porges, nasza tęsknota nie polega na tym, by po prostu czuć się bezpiecznie, ale by czuć się bezpiecznie w ramionach drugiej osoby. Koregulacja to tak zwany imperatyw biologiczny, co oznacza, że bez niej nie mamy szans na przetrwanie. Rodzimy się z potrzebą akceptacji i przyjęcia nas przez innych i ta zasadnicza potrzeba trwa w nas przez całe życie. DZJ 55.

I chociaż możemy świadomie zrezygnować z szukania innych osób, z którymi moglibyśmy nawiązać łączność, nasz układ nerwowy nigdy nie przestaje jej szukać, wyczekiwać i tęsknić za nią. Aż do dnia śmierci pragniemy bezpiecznych i niezawodnych stanów łączności z innymi ludźmi. Dlatego potrzebujemy koregulacji – najpierw do przetrwania, a potem do życia w dobrostanie. DZJ 56.

Koregulacja to imperatyw biologiczny niezbędny do przetrwania. Zdolność do samoregulacji jest budowana na fundamencie ciągłych doświadczeń koregulacji. Przez koregulację łączymy się z innymi i tworzymy wspólne poczucie bezpieczeństwa. Jeśli mamy obok siebie drugą osobę, na której możemy polegać i która reguluje właściwie swój stan autonomiczny, obie strony poddają się wzajemnemu rytmowi koregulacji i w takim połączeniu tworzą doświadczenie bezpieczeństwa. DPO 28-29.