Jak polubić to, co przykre i nieuchronne (ciekawe eksperymenty)
Jak polubić to, co przykre i nieuchronne
Jak polubić to, co przykre i nieuchronne? Tłumaczy to fragment książki Elliota Aronsona
*
George Bernard Shaw cierpiał z powodu alkoholizmu swego ojca, lecz starał się tym nie przejmować. Kiedyś napisał: „Jeśli nie możesz się pozbyć rodzinnego upiora, możesz jeszcze kazać mu tańczyć”.
W pewnym sensie teoria dysonansu poznawczego opisuje, w jaki sposób zmuszają do tańca swoje upiory – jak próbują pogodzić się z nieprzyjemnymi faktami. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, które są zarówno przykre, jak i nieuchronne. Ludziom pozostaje wtedy jedynie poznawcze minimalizowaniem przykrości związanych z daną sytuacją.
W pewnym eksperymencie Jack Brehm nakłaniał dzieci, aby podejmowały się na ochotnika zjedzenia jarzyny, którą poprzednio określiły jako bardzo nielubianą. Gdy badani zjedli już tę jarzynę, eksperymentator mówił połowie dzieci, że mogą spodziewać się, iż w przyszłości będą jadły znacznie więcej tej jarzyny; pozostałe dzieci nie otrzymały tej informacji.
Dzieciom, które uwierzyły, że jedzenie tej jarzyny jest w przyszłości nieuniknione, udało się przekonać siebie, iż owa jarzyna nie jest tak bardzo niesmaczna. Krótko mówiąc, element poznawczy: „nie lubię tej jarzyny” pozostaje w dysonansie z elementem poznawczym: „w przyszłości będę jadł tę jarzynę”. W celu zredukowania dysonansu poznawczego dzieci dochodziły do przekonania, że w rzeczywistości jarzyna nie jest tak zła, jak myślały poprzednio.
Zobacz także
Pojęcia
→ Dysonans poznawczy
Ciekawe eksperymenty
→ Redukcja dysonansu a zachowania racjonalne
→ Redukcja dysonansu podecyzyjnego
→ Uzasadnianie okrucieństwa efektem redukcji dysonansu poznawczego
Inne
→ Atrakcyjność a dysonans poznawczy
→ O teorii dysonansu poznawczego
→ Leon Festinger: Teoria dysonansu poznawczego
Dodaj komentarz