James N. Butcher, Jill M. Hooley, Susan Mineka: Psychologia zaburzeń. DSM-5

James N. Butcher, Jill M. Hooley, Susan Mineka: Psychologia zaburzeń. DSM-5

Choć wiele idei i koncepcji diagnostycznych w obszarze psychologii zaburzeń nie zmieniło się od setek lat, pewne zmiany w sposobie myślenia jednak następują. Czasami też pewne wydarzenia zmuszają do rewizji dotychczasowego podejścia do niektórych kwestii. Jednym z takich zdarzeń było opublikowanie w 2013 roku – po latach prac, którym towarzyszyło sporo kontrowersji – nowej wersji podręcznika diagnostycznego, czyli DSM-5. W związku z tym przygotowaliśmy poprawione wydanie Psychologii zaburzeń, które zawiera najnowsze informacje na temat kategorii, klasyfikacji i kryteriów diagnostycznych. Za każdym razem, gdy pracujemy nad uaktualnieniem niniejszego podręcznika, uświadamiamy sobie, jak dynamiczną i intensywnie zmieniającą się dziedziną jest psychologia zaburzeń.

Jeżeli zastanawiasz się, czy kupić to wydanie Psychologii zaburzeń, oto siedem argumentów, które powinny cię przekonać.

1. Niniejsze wydanie zawiera najbardziej aktualne i poszerzone informacje na temat wpływu czynników biologicznych na całe spektrum zaburzonych zachowań, odzwierciedlając jednocześnie całościowe i wyważone podejście biopsychospołeczne.
2. Po latach prac w maju 2013 roku zostało opublikowana nowa wersja podręcznika diagnostycznego DSM (DSM-5), w związku z czym zmieniły się kryteria diagnostyczne wielu zaburzeń. Aby być na bieżąco, musisz zapoznać się z tymi zmianami. Podręczniki, które nie zawierają informacji o tych zmianach, należy uznać za nieaktualne.
3. Nowe wydanie Psychologii zaburzeń zawiera szczegółowe tabele z aktualnymi kryteriami diagnostycznymi DSM-5 wszystkich omówionych zaburzeń.
4. W ramkach podajemy najważniejsze zmiany wprowadzone wDSM-5, między innymi zmiany w kryteriach diagnostycznych ADHD oraz nowe kategorie diagnostyczne, takie jak zaburzenie z napadami objadania się czy przedmenstruacyjne zaburzenie dysforyczne.
5. W ramkach prezentujących krytyczne podejście do DSM-5 przedstawiamy wybrane kontrowersje dotyczące zmian wprowadzonych (lub niewprowadzonych) w systemie klasyfikacji zaburzeń psychicznych. W poszczególnych rozdziałach zapoznajemy też czytelników z różnymi poglądami na temat możliwego wpływu owych zmian na diagnozę kliniczną i badania naukowe w dziedzinie psychopatologii.
6. W wielu rozdziałach wprowadziliśmy zmiany ułatwiające przyswajanie prezentowanej wiedzy. Aby odzwierciedlić wciąż dokonujące się przemiany w obszarze psychologii zaburzeń, odnosimy się do nowych doniesień i wyników nowych badań.
7. Otwierająca każdy rozdział ramka „Cele edukacyjne” wprowadza w omawiane w nim zagadnienia. Na końcu rozdziału znajduje się podsumowanie omówionych treści w formie odpowiedzi na pytania zadane w owej ramce. Pytania kontrolne wieńczące główne podrozdziały pozwalają sprawdzić swoja wiedzę i zwiększyć efektywność nauczania.

Psychologia sama w sobie jest fascynującą dziedziną, a psychologia zaburzeń psychicznych to jeden z najciekawszych jej obszarów (pisząc tak, zapewne nie jesteśmy zbyt obiektywni).

James N. Butcher, Jill M. Hooley, Susan Mineka

Książka, którą zawsze chciałem mieć. No i w końcu ją mam. Całe mnóstwo bezcennej i wszechstronnej – a więc dotyczącej nie tylko zaburzeń – psychologicznej wiedzy. Rzecz wprawdzie dość droga, ale w pełni zasługująca na swoją cenę. Nie tylko ze względów merytorycznych, jest bowiem solidnie i pięknie wydana. Gorąco polecam!
Grzegorz Tomicki

Autorzy: James N. Butcher, Jill M. Hooley, Susan Mineka
Tytuł: Psychologia zaburzeń. DSM-5
Tytuł oryginału: Abnormal Psychology
Tłumaczenie: Sylwia Pikiel, Anna Sawicka-Chrapkowicz
Wydawnictwo: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne / GWP
Miejsce i data wydania: Gdańsk 2017
Liczba stron: 920
ISBN: 9788374896283

Trzeba pamiętać, że systemy klasyfikacji diagnostycznej nie kategoryzują ludzi, a jedynie ich zaburzenia. Zauważając u kogoś chorobę, powinniśmy zadbać o to, aby nie definiować go przez ten fakt. W kontaktach z taką osobą należy stosować właściwy, nacechowany szacunkiem język. Dawniej specjaliści w zakresie zdrowia psychicznego dość często mówili o pacjentach „schizofrenik” lub „maniak”, lecz dziś się powszechnie uznaje, że określenia „pacjent ze schizofrenią” i „pacjent z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym” są precyzyjniejsze i taktowniejsze. Krótko mówiąc, człowiek nie jest tożsamy z diagnozą, jaką mu postawiono.
Fragment książki