Kora przedczołowa

Czym jest kora przedczołowa?

Kora przedczołowa nosi taką nazwę, ponieważ jest to leżąca najbardziej z przodu część naszego mózgu. Zasadniczo zajmuje ona jedną trzecią powierzchni mózgu, znajdując się tuż za naszym czołem. To dyrekcja generalna naszego mózgu – centrum obwodów odpowiedzialnych za planowanie i podejmowanie decyzji. Odpowiada również za kontrolowanie impulsów i motywację. Kora przedczołowa to najmłodsza ewolucyjnie część kory i ludzie mają jej więcej niż jakiekolwiek zwierzę. Duża kora przedczołowa, którą posiadamy, daje nam ogromną przewagę ewolucyjną, ale może również być przyczyną problemów. W przypadku występowania depresji kora przedczołowa jest odpowiedzialna za zamartwianie się, poczucie winy, wstydu, kłopoty z racjonalnym myśleniem oraz z podejmowaniem decyzji. Zmiana aktywności w korze przedczołowej może pomóc rozwiązać wspomniane problemy, dzięki temu możemy również pozbyć się złych nawyków i wzmacniać swoją silną wolę. KRW 28.  

Wypisy z literatury psychologicznej

Depresja, ogólnie rzecz biorąc, polega na rozstrojeniu układów odpowiedzialnych za myślenie i odczuwanie. Mimo iż nasz mózg jest podzielony na wiele różnych obszarów, to obwody, które przyczyniają się do powstawania depresji, są zlokalizowane jedynie w kilku z nich. Winą należy obarczyć w szczególności dwie części mózgu: korę przedczołową i układ limbiczny. Upraszczając, kora przedczołowa to zasadniczo część mózgu związana z myśleniem, a układ limbiczny jest odpowiedzialny za odczuwanie. W przypadku depresji nie działa coś w zakresie wzajemnego oddziaływania tych obszarów mózgu i ich komunikacji. Kora przedczołowa powinna pomagać w regulacji układu limbicznego, ale nie wywiązuje się ze swojego działania. KRW 14.

Depresja jest przede wszystkim skutkiem słabej komunikacji między związaną z myśleniem korą przedczołową a odpowiedzialnym za emocje układem limbicznym. Razem obydwie te części mózgu są często nazywane układem czołowo-limbicznym, ponieważ stanowią grupę blisko oddziałujących na sienie obszarów, podobnie jak Europa jest grupą ściśle oddziałujących na siebie państw. Układ czołowo-limbiczny reguluje nasz stan emocjonalny i kiedy nie działa, może popchnąć nas w stronę depresji. KRW 27.

Niepokój oraz lęk to dwa mocne objawy – i przyczyny – depresji. Niepokój jest przesyłany głównie za pośrednictwem  połączeń między kilkoma częściami kory przedczołowej oraz przednią częścią zakrętu obręczy. Dla porównania lęk jest przesyłany głównie przez obwody układu limbicznego. KRW 45.

Niepokój i lęk to odrębne, chociaż powiązane pojęcia – możesz odczuwać niepokój bez lęku albo lęk bez niepokoju. Niepokój opiera się w dużej mierze na myślach, podczas gdy lęk ma więcej wspólnego z elementami fizycznymi, takimi jak doznania cielesne (na przykład rozstrój żołądka) albo zachowania towarzyszące (takie jak unikanie danej sytuacji). Niepokój jest związany z korą przedczołową i interakcjami, w które wchodzi z układem limbicznym, w szczególności z przednią częścią zakrętu obręczy. Lęk z kolei angażuje tylko układ limbiczny, w głównej mierze są to interakcje między ciałem migdałowatym, hipokampem i podwzgórze. Zasadniczo niepokój to myślenie, a lęk to odczuwanie go. KRW 48.

Zwracaj uwagę na to, co możesz kontrolować. Jeśli przyszłość podlegałaby w całości naszej kontroli – albo też byłaby przewidywalna – nie byłoby żadnych powodów do lęku. Poczucie kontroli zmniejsza lęk, niepokój, a nawet ból. Procesy te zachodzą w grzbietowo-bocznej korze przedczołowej, w związku z tym wzmacnianie aktywności w tym obszarze pomaga stworzyć coś na kształt równi wznoszącej. Możesz tego dokonać zwyczajnie, zwracając uwagę na to, co jest w zasięgu twojej kontroli. Pomaga ci to regulować aktywność twojego mózgu i szybko zmniejsza lęk. KRW 48.

Przekonania są często nieświadome; nie zdajesz sobie nawet z nich sprawy. Układ limbiczny zajmuje się nieświadomymi przekonaniami, podczas gdy brzuszno-przyśrodkowa kora przedczołowa zajmuje się przekonaniami dostępnymi świadomości. KRW 52.

Ego według Freuda jest to zestaw funkcji przystosowujących jednostkę do wymagań życiowych, odpowiedzialnych za radzenie sobie z dążeniami id w sposób akceptowalny przez rodzinę i kulturę. Rozwija się ono przez całe życie, przy czym najszybciej w dzieciństwie, od samego początku procesu niemowlęcego. Freudowskie ego działa zgodnie z zasadą rzeczywistości i stanowi fundament sekwencyjnego, logicznego, zorientowanego na rzeczywistość poznania, zwanego wtórnym procesem myślowym. Pośredniczy ono pomiędzy żądaniami id a ograniczeniami, jakie niosą rzeczywistość i etyka. Ma zarówno aspekty świadome, jak i nieświadome. Świadoma część ego bliska jest temu, co mamy na myśli, gdy mówimy „ja”, nieświadoma obejmuje zaś takie procesy obronne, jak wyparcie, przemieszczenie, racjonalizacja i sublimacja. Koncepcja ego jest względnie spójna ze współczesną wiedzą na temat funkcji kory przedczołowej. MDP 52.