Miłość namiętna (passionate love)
Miłość namiętna to intensywne pożądanie i emocje, napędzane hormonami, idealizacją partnera i silnym przyciąganiem, często zmieniające się w stabilne uczucie.
Miłość namiętna to intensywne pożądanie i emocje, napędzane hormonami, idealizacją partnera i silnym przyciąganiem, często zmieniające się w stabilne uczucie.
Miłość pełna to związek oparty na trzech składnikach: intymności, namiętności i zaangażowaniu, tworzącym idealny, ale wymagający rodzaj relacji.
Kiedy za jakieś zagadnienie – zazwyczaj z zakresu psychopatologii – zabierają się psychoanalitycy, możemy być niemal pewni, że ich analizy i interpretacje nie ograniczą się do obszaru klinicznego. Przeciwnie, rozpatrzą oni problem na szeroko zakreślonym tle społeczno-kulturowym, wychodząc ze słusznego – moim zdaniem – założenia, że nie można scharakteryzować części bez uchwycenia jej relacji z większą całością, która tę część konstytuuje. Nic w naturze ani w kulturze nie jest zawieszone w próżni. Każdy człowiek jest częścią jakiejś społeczności. Każde zaburzenie jest częścią pewnej struktury psychicznej, ta zaś jest uwarunkowana jeszcze szerszym kontekstem uwarunkowań zewnętrznych. Keep Reading →
Histeria i lęk to zbiór pism, składający się na siódmy tom Dzieł Sigmunda Freuda, które ukazały się nakładem Wydawnictwa KR.
Oprócz tytułowych kwestii autor podejmuje w nim m.in. takie fundamentalne dla psychoanalizy zagadnienia, jak histeria, trauma, nerwica, symptom, marzenie senne, fantazja, wyparcie, reakcja upozorowana, tłumienie, zahamowanie, przeniesienie, racjonalizacja, technika terapeutyczna, biseksualność, konwersja czy kastracja.
Poza zasadą przyjemności to antologia pism twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda, którego myśl znalazła już trwałe miejsce w polskiej psychologii. Zawiera 6 rozpraw psychoanalitycznych opublikowanych w oryginale w latach 1917-1940. Oprócz przemyśleń autora dotyczących zasady przyjemności, znajdziemy tu także jego rozważania na temat analizy skończonej i nieskończonej, ego i id oraz psychologii zbiorowości, które pokazują, że Freud nie cofał się przed najbardziej nawet nieprawdopodobną konkluzją, gdy tylko sądził, że pozwoli mu ona lepiej zrozumieć przedmiot badań.