Psychoterapia między wiedzeniem a niewiedzeniem to interdyscyplinarna książka, w której autorzy próbują przekonywać, że wiedzenie nie zawsze jest korzystniejsze – dla terapeuty, pacjenta/klienta czy człowieka jako takiego – od niewiedzenia. „Niewiedzenie jest postawą odważną” – otóż to! Ale ta konstatacja to tylko początek drogi. W toku lektury czytelnik raz po raz zmuszony zostaje do zadania sobie prawdziwie inspirującego pytania, które stanowi sedno książki: Kiedy WIEM jest niezbędne, a kiedy potrzebne jest właśnie NIE WIEM?
Margaret Robinson Rutherford: Perfekcyjni do bólu. Jak uwolnić się od perfekcjonizmu maskującego depresję i odzyskać zdrowie
Niektóre z naszych psychicznych problemów – a kto ich nie ma! – wydaję się wyjątkowo przewrotnie, objawiają się bowiem myślami, postawami i zachowaniami, które stanowią ich literalne przeciwieństwo. Freud bardzo adekwatnie nazywał to zjawisko reakcją upozorowaną. Tak jest na przykład z perfekcyjnie ukrytą depresją (PHD, czyli Perfectly Hidden Depression), który to termin ukuła Margaret Robinson Rutherford, a przedstawia go w książce Perfekcyjni do bólu. Jak uwolnić się od perfekcjonizmu maskującego depresję i odzyskać zdrowie.
Margaret Robinson Rutherford: Perfekcyjni do bólu. Jak uwolnić się od perfekcjonizmu maskującego depresję i odzyskać zdrowie
Lindsay Gibson: Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Niedojrzali emocjonalnie rodzice są impulsywni, nieprzewidywalni, egocentryczni, egoistyczni, sprzeczni wewnętrznie, pozbawieni empatii, roszczeniowi wobec swoich dzieci i w relacjach z nimi nastawieni jednostronnie – potrafią głównie brać, niewiele dając w zamian. Dzieci takich rodziców czują się osamotnione, zdezorientowane, ignorowane, zwykle są na różne sposoby maltretowane, a przy tym obwiniają same siebie, jednocześnie usprawiedliwiając swoich rodziców. I z takim bagażem wchodzą w dorosłe życie, nierzadko wikłając się w związki z osobami podobnie niedojrzałymi jak ich rodzice, co staje się przyczyną ich dalszych nieszczęść.
Lindsay Gibson: Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców Keep Reading →
Philip Zimbardo, John Boyd: Paradoks czasu
Stosunek człowieka do czasu to być może najważniejsze egzystencjalne zagadnienie, przed jakim dzisiaj stajemy. Nieustannie wrastające tempo życia i powszechny pośpiech w sposób alarmujący demolują nie tylko nasze jednostkowe egzystencje, ale też istotowo z nimi związane relacje społeczne, z tymi najbardziej intymnymi na czele. Philip Zimbardo i John Boyd postanowili wziąć byka za rogi i podpowiadają, jak nie dać się tej zachłannej bestii. Naprawdę jest o co walczyć. Autorzy ujmują to w niezwykle prostą i sugestywną formułę: „Perspektywa czasu jest fundamentem sposobu, w jaki żyją ludzie”.
Philip Zimbardo, John Boyd: Paradoks czasu Keep Reading →
Kapitanoza
Czym jest kapitanoza?
Kapitanoza – zjawisko polegające na bezkrytycznym przyjmowaniu punktu widzenia osoby, uznanej za eksperta w danej dziedzinie.
Postrzeganie samego siebie jako najmądrzejszego w zespole bezsprzecznie niesie ze sobą spore ryzyko. Bardziej niebezpieczne może być już tylko wtedy, gdy to otoczenie społeczne postrzega nas jako najlepszego, najbardziej doświadczonego eksperta w danej dziedzinie i ochoczo oraz bezkrytycznie przyjmuje nasz punkt widzenia. Mamy wówczas do czynienia z kapitanozą, zjawiskiem którego nazwa powstała od błędów popełnianych w kokpitach samolotowych przez kapitanów i dodatkowo niekorygowanych przez członków załogi. SPW 131.
Keep Reading →
Marta Stasiła-Sieradzka, Aneta Sokół-Siedlińska: Psychologia (nie)codzienna – film
Marta Stasiła-Sieradzka, Aneta Sokół-Siedlińska: Psychologia (nie)codzienna
Dawno nie czytałem książki psychologicznej tak lekko napisanej i jednocześnie tak mocno osadzonej w codzienności. Każdy, nawet najbardziej banalny – zdawałoby się – fragment codziennego życia ma swoje niezwykle bogate i głębokie psychologiczne zaplecze. Aby je odkryć, wystarczy odrobina wyobraźni, inteligencji i niewielkiej pomocy specjalistów od ludzkiej psyche. Na przykład w postaci książki Psychologia (nie)codzienna, której tytuł świetnie oddaje zamysł autorek.
Dlaczego psychologia codzienna i niecodzienna zarazem? Bo ukazuje nam naszą codzienność z niecodziennej perspektywy, czyli przez pryzmat wiedzy psychologicznej. Nareszcie z odpowiedniej perspektywy, chciałoby się powiedzieć, bo to właśnie psychologia zajmuje się badaniem tego, co dotyczy – i dotyka – nas bezpośrednio na co dzień: ludzkich przekonań, postaw, emocji, intencji i zachowań. Keep Reading →
Jeff Bridges, Bernie Glassman: Koleś i mistrz zen
Filozofia zen dla każdego. Znany wszystkim aktor, laureat Oscara Jeff Bridges i nie tak powszechnie znany, choć uznany mistrz zen Bernie Glassman w luźnych, bezpretensjonalnych rozmowach przybliżają podstawy buddyzmu zen – zwłaszcza w społecznie zaangażowanej odmianie – oraz omawiają sposoby jego praktykowania w codziennym życiu. Nade wszystko zaś rozprawiają po prostu o życiu, nie szczędząc nam intymnych szczegółów z własnych biografii, dzięki czemu ich dialog brzmi wyjątkowo autentycznie i szczerze. Keep Reading →
Paul Bloom: Przeciw empatii
Choć dość powszechnie uznaje się, że wszystkie zjawiska, procesy, fakty, stany rzeczy itd. mogą mieć, a nawet po prostu mają swoje pozytywne i negatywne implikacje, to niektóre pojęcia czy wartości zdają się skutecznie opierać takiemu spostrzeganiu. Prawdopodobnie dlatego, że człowiek zawsze potrzebował stałych punktów oparcia, pewnych drogowskazów, pozwalających mu przezwyciężać stale zagrażający mu chaos, związany z nieustannym przepływem doznań.
W czasach płynnej nowoczesności potrzeba ta bynajmniej się nie zmniejszyła. Wręcz przeciwnie, jeszcze się nasiliła, co z jednej strony wydaje się paradoksalne, z drugiej natomiast zupełnie naturalne.
Slavoj Žižek: Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo
Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo to jedna z tych książek Slavoja Žižka, w których dokonuje on analizy współczesnego systemu społeczno-gospodarczego w duchu lacanowsko-freudowskiej psychoanalizy, heglowskiej fenomenologii i marksistowskiego materializmu historycznego. Znajdziemy więc tutaj specyficzną dla tego autora „wybuchową mieszankę psychoanalizy, filozofii niemieckiego idealizmu i popkultury”, jak to określił Julian Kutyła.
Trzeba bowiem powiedzieć bez ogródek, że Žižek to zaprzysięgły marksista, heglista i lacanista – i jako taki jeńców nie bierze. Keep Reading →