Slavoj Žižek: Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo

Slavoj Žižek: Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo

Slavoj Žižek: Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo

Kruchy absolut. Czyli dlaczego warto walczyć o chrześcijańskie dziedzictwo to jedna z tych książek Slavoja Žižka, w których dokonuje on analizy współczesnego systemu społeczno-gospodarczego w duchu lacanowsko-freudowskiej psychoanalizy, heglowskiej fenomenologii i marksistowskiego materializmu historycznego. Znajdziemy więc tutaj specyficzną dla tego autora „wybuchową mieszankę psychoanalizy, filozofii niemieckiego idealizmu i popkultury”, jak to określił Julian Kutyła.

Trzeba bowiem powiedzieć bez ogródek, że Žižek to zaprzysięgły marksista, heglista i lacanista – i jako taki jeńców nie bierze. Keep Reading →

Jerold J. Kreisman, Hal Straus: Nienawidzę cię! Nie odchodź! Zrozumieć osobowość borderline

Jerold J. Kreisman, Hal Straus: Nienawidzę cię! Nie odchodź! Zrozumieć osobowość borderlineOd wielu lat zajmuję się psychologią – w tym także psychologią zaburzeń – a od co najmniej kilku coraz częściej słyszę o osobowości z pogranicza (Borderline Personality Disorder, w skrócie: BPD). I to nawet tak często, że już zaczęło mi się wydawać, że mniej więcej wiem, o co w tym zaburzeniu chodzi. Jak się okazało, byłem w błędzie. Dopiero po przeczytaniu książki Nienawidzę cię! Nie odchodź! Zrozumieć osobowość borderline Jerolda J. Kreismana i Hala Strausa mogę powiedzieć, że czegoś naprawdę się dowiedziałem. A to dzięki temu, że jest to prosto i kompetentnie napisana rzecz. Znajdziemy w niej historie autentycznych przypadków, przejrzyście wyłożoną teorię, przegląd poszczególnych strategii  terapeutycznych, historyczny zarys rozwoju koncepcji zaburzenia osobowości z pogranicza oraz – co zawsze sobie cenię – bardzo empatyczne podejście autorów.  Keep Reading →

Suzanne O’Sullivan: Wszystko jest w twojej głowie. Opowieści o chorobach psychosomatycznych

Suzanne O’Sullivan: Wszystko jest w twojej głowie. Opowieści o chorobach psychosomatycznychWszystko jest w twojej głowie. Opowieści o chorobach psychosomatycznych Suzanne O’Sullivan to świetnie napisana książka. Autorka w sposób wyjątkowo przejrzysty porządkuje wiedzę na temat zaburzeń psychosomatycznych, która dla większości czytelników okaże się prawdopodobnie zupełnym novum, nawet jeśli przed jej przeczytaniem myśleli zgoła inaczej. Przede wszystkim jednak jest zajmująca opowieść o jej trudnej pracy z kilkoma pacjentami dotkniętymi tym niezwykłym zaburzeniem. Keep Reading →

John Donvan, Caren Zucker: Według innego klucza. Opowieści o autyzmie

John Donvan, Caren Zucker: Według innego klucza. Opowieści o autyzmiePrzeczytałem właśnie jedną z najbardziej fascynujących książek na temat stricte psychologiczny. Celowo nie używam określenia „książka psychologiczna”, bo taką w zasadzie nie jest. Według innego klucza. Opowieści o autyzmie Johna Donvana i Caren Zucker to nominowany w 2017 roku do Nagrody Pulitzera cykl reportaży na tytułowy temat, składających się na jedną spójną, niezwykłą pod każdym względem „opowieść”. Zanim napiszę o niej coś więcej (recenzja wkrótce w miesięczniku „Odra”), zacytuję sam początek książki. Jeśli komuś wyda się to wszystko nazbyt ckliwe – co jestem skłonny zrozumieć – to na razie mam tylko jedno do powiedzenia: przeczytajcie całą książkę. Niektórzy tak robią 😉

Keep Reading →

Moustafa Safouan: Cztery lekcje psychoanalizy. Metoda Lacana

Moustafa Safouan: Cztery lekcje psychoanalizy. Metoda LacanaKiedy wpada mi w ręce kolejna książka na temat myśli Jacquesa Lacana, jestem jednocześnie podekscytowany i zdystansowany. Podekscytowany, bo mam nadzieję, że dowiem się czegoś nowego o ludzkiej psychice – a niektóre koncepcje Lacana wydają mi się naprawdę odkrywcze. Zdystansowany, bo obawiam się, że zamiast poznawać ludzką psychikę będę się trudził nad rozszyfrowaniem tego, co się właściwie do mnie mówi. Tak też było z książką Moustafy Safouana Cztery lekcje psychoanalizy. Metoda Lacana. Z jednej strony bardzo ciekawa rzecz, z drugiej pełna skrótów myślowych i dygresji, nie zawsze łatwych – zwłaszcza dla laików – do zrozumienia bez znajomości szerszego kontekstu. A atłasowa czapeczka ze srebrnym chwostem na czubku dla tego, kto zna cały kontekst myśli Jacquesa Lacana, razem z wszystkimi do niej przypisami, interpretacjami i komentarzami innych autorów. Keep Reading →

Ja

JaObraz siebie (self-image) – wyobrażenie czy koncepcja na swój temat. Subiektywne wyobrażenie siebie. Inaczej: struktura ja. CS 456.

Schematy „ja” – przekonania na temat tego, kim jesteśmy, sterujące i sprawujące kontrolę nad procesami przetwarzana informacji o własnej osobie. MPS 56.

Efekt samoodnoszenia – tendencja do szybszego przetwarzania i lepszego zapamiętywania informacji mających związek z naszą osobą. MPS 56.

Pojęcie o sobie (self-koncept) – treści dotyczące własnego Ja; tzn. nasze postrzeganie własnych myśli, przekonań i cech osobowości. ACI 421.

Keep Reading →

Id / Es, „to”, „ono”

Id (id) – w psychoanalizie jeden z trzech komponentów ludzkiego aparatu psychicznego w drugim sformułowaniu teorii Sigmunda Freuda (1856-1939), po zastąpieniu przez niego w 1920 topografii nieświadomość – przedświadomość – świadomość  modelem strukturalnym id – ego – superego. Rezerwuar energii wywodzącej się z popędów (3), rządzący się zasadą przyjemności. Jego treści są nieświadome (1), niektóre wrodzone, inne pochodzące z doświadczenia, ale niedostępne wskutek wyparcia. Pozostaje w stałym konflikcie z ego i superego, które wywodzą się z niego w procesie rozwoju. Keep Reading →

Cosimo Schinaia: Pedofilia. Psychoanaliza i świat pedofila

Cosimo Schinaia: Pedofilia. Psychoanaliza i świat pedofilaKiedy za jakieś zagadnienie – zazwyczaj z zakresu psychopatologii – zabierają się psychoanalitycy, możemy być niemal pewni, że ich analizy i interpretacje nie ograniczą się do obszaru klinicznego. Przeciwnie, rozpatrzą oni problem na szeroko zakreślonym tle społeczno-kulturowym, wychodząc ze słusznego – moim zdaniem – założenia, że nie można scharakteryzować części bez uchwycenia jej relacji z większą całością, która tę część konstytuuje. Nic w naturze ani w kulturze nie jest zawieszone w próżni. Każdy człowiek jest częścią jakiejś społeczności. Każde zaburzenie jest częścią pewnej struktury psychicznej, ta zaś jest uwarunkowana jeszcze szerszym kontekstem uwarunkowań zewnętrznych.     Keep Reading →

Bliskość

bliskość - Psychologia. Kluczowe koncepcjeChociaż nie musisz lubić swoich sąsiadów, jednak według zasady bliskości, kiedy dwie jednostki są równie atrakcyjne, to jest bardziej prawdopodobne, że zaprzyjaźnisz się z tą, która znajduje się bliżej: nagrody są równe, lecz koszty w postaci starty czasu i innych niedogodności mniejsze. Samo zwiększenie liczby kontaktów często zwiększa sympatię, jaką ludzie czują do siebie nawzajem. PKK V 66.     Keep Reading →